Het milieubeleid gebruikt dit begrip vanaf de jaren negentig om aan te geven dat een maatregel succes kan hebben als de geografische context* kan meespelen. Het stedelijk beleid gebruikte het gebiedsgericht denken om wijk- en buurtwerking op te zetten waarbij de participatie met de bewoners sterk opviel. In het plattelandsbeleid is het gebiedsgericht denken gebruikt om vanaf 1997 de provinciebesturen een aparte rol te geven in de uitvoering. Elke provincie beschikt daardoor over een apart plattelandsbeleidsplan. Een Vlaams plattelandsbeleidsplan is er dus nooit geweest. Het gebiedsgerichte krijgt vanaf 2016 bestuurskundig minder aandacht. De samenwerking tussen de beleidssectoren krijgt nu meer de nadruk.
* De toepassing van de 50 mg nitraat-norm uit het water- en mestbeleid is afhankelijk van het bodemtype. De milieuregels in de Zandstreek zijn dus anders dan in de Polders met vooral klei in de bodem.